Allen,

Gerard had een mooie wandeltocht rond St. Oedenrode uitgezocht. Een tour langs meerdere gehuchten, waarvan er één, Kremselen, de naamgever van de tocht was. De beschrijving was wat lastig, want de beloofde geelwitte markeringen waren, kennelijk vanwege de laatste pauswisseling, verdwenen. Maar de topografische kaart is best wel te lezen, zodat we toch kwamen waar we wezen wilden. Met alle heen en weer gedrentel was het zo’n 13 km.

De eerste bezienswaardigheid was Kasteel Henkenshage in Rooi, waar de groep in het bos uiteen waaierde. Maar gelukkig hervond men elkaar zodat we laten in colonne verder liepen in en door de Brabantse dreven, onder meer langs mooie hoeves op een goede donk (verhoogde plek). We kwamen de oplossing voor het wereldvoedselvraagstuk tegen in de vorm van een eiwitwekerij.

Wilde klaprozen groeiden ongeorganiseerd op naast, strak in het gelid staande kweekbomen. De teunisbloemen (zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Teunisbloem) wiegden zachtjes in de wind. Ergens verderop zagen we een vreedzame co-existentie van klaprozen en korenbloemen. De reiger op de brugleuning had minder vreedzame bedoelingen. Zijn beleving lag meer in de lijn van “vreetzame bedoelingen”.

Het was een dag met aangename zon, later versluierd door toenemende bewolking, maar de temperatuur bleef prima. Onderweg dachten we het werk te zien van een dronken timmerman, maar het bleek toch echt een designhuis te zijn.

De Dommel probeerde zijn best te doen om sneller dan wij in Den Bosch te zijn. Dat lukte aardig want, dankzij de vrijgevigheid van Hank (nog gefeliciteerd met je verjaardag) konden we afsluiten op een mooi terras op de Markt in Rooi. De verbouwingsdrift van Jan werd door de uitbater niet echt gewaardeerd. De verplaatsing van tafels op een ongelijk terras is niet handig, waardoor Jan, ondanks het geschuif en het gefrot met bierviltjes, toch maar de voet moest blijven dwars zetten, om het bier in het glas te houden. Niettemin was het een mooie afsluiting van de dag.

Cor

Voor de foto’s: lees verder.