Dag allemaal, ook de afwezige Harry en Herman gegroet.

Een stralend strelende zonovergoten, droge, natuurrijke dag, een schitterende tocht, dankzij de knooppunten van Hank, die ons naar Cromvoirt leidde. Een tocht van 14,7 km en 4,2 km  gemiddeld. Jammer dat we vorige week de tocht niet liepen. Dan was Hank wellicht op een ander idee gekomen voor zijn dakbedekking, die vandaag bij hem werd afgerond.

We staarden verbaasd naar de aangeboden gratis attractie voor de kleinkinderen. Jan en Harry kunnen in de prijzen vallen. Ze zijn zo 2 jaar, de kleinkinderen wel te verstaan. Het passerende paard bleek later te koop (inclusief). Naast Maria passeerden we de meest mooie al dan niet nevelslierten bevattende doorkijkjes. Dat het nu te renoveren huis was uitgebrand bleek heel logisch. Je moet wel heel veel onder de kurk hebben.

Voor de verandering sta ik zelf ook twee keer ergens in de natuur, die zoals eerder gezegd meer dan schitterend was doorlicht. We denken dat Annemiek recentelijk uit de kast gekomen is. De zandpaden doorploegend konden we zien dat het een echt hondendorado is en wat zo’n beest er voor over moet hebben.

Het einde van de tocht wierp raadsels op. Is de hut een noodzakelijk hondencrematorium omdat er giftige paddenstoelen waren of omdat ze zijn vastgenageld waren aan dode bomen. En wat had de uitgewoonde caravan met het rode lint te maken? Er bleef veel te raden over.

Duidelijk is wel dat we volgende keer bij Gerard samenkomen en dat Jan Herman gaat bellen, waarna wij weer nader van hem horen. Rabo!

Groet,

Ton V

Voor de foto’s: lees verder.