Allen,

Het was een bijzondere dag: 11-11-2015. Niet alleen omdat al in de vroege ochtend enige carnavalsadepten zich naar en door Den Bosch spoedden, in volle verwachting dat Den Bosch later op de dag zou transformeren in Oeteldonk. Maar vooral omdat we op de koffie gingen bij Ton P in de volle verwachting dat hij zou zorgen voor K3. (Niet de net benoemde vervangsters van de oude K3, ook niet de KKK van de KBO Brabant: kienen, keuvelen en kaarten, maar Koffie, Koek en (wandel)Kaart).

Inderdaad hadden hij en Leida gezorgd voor de gewenste KKK. Maar hij verraste ons allen met de boodschap dat zijn wandelavonturen niet tijdelijk zijn geschorst, zoals hij enige tijd geleden had medegedeeld, maar dat hij definitief afziet van onze tweewekelijkse tochten. De fysieke belasting is te zwaar geworden. Hij gaat in aangepast tempo en met aangepaste afstanden individueel door.

Wij waren verrast en geraakt. Want het is niet niks om ons wandelmaatje van zo lang, zelfs een maatje met de status van oprichter, te moeten missen op onze toekomstige tochten.

Wij begrijpen het wel en respecteren het ook. Maar het zal even tijd kosten om dat gemis te verwerken en te overwinnen. Uiteraard zullen we op een gepast moment met een gepaste activiteit hem een andere goede toekomst wensen, daarbij tegelijk terugblikkend op zijn wandelverleden. Daarover later meer.

Nu over de dag. We gingen op pad als kwartet. Ton P zou al tijdelijk niet meelopen, Herman had gemeld zich met dochter in het Oeteldonkse leven storten op de elfde van de elfde en Ton V moest in Gouda deelneming betuigen. Maar Ton P had, zoals hij eerder had beloofd, ons voorzien van alle informatie om het Zandslagenpad, onderdeel van het Gelderse Klompenpad-netwerk te belopen. We hebben het pad helemaal gelopen, met zelfs in de eerste helft al de verlenging, waardoor, inclusief het uitstapje naar Fort Sint Andries, de totale afstand, gemeten via de brochure en www.afstandmeten.nl , uitkwam op 15,7 km. Het gemiddelde kon mijn smartphone vanwege een te zwaar belaste accu niet aangeven, maar de pas zat er stevig in.

We wierpen veel weidse blikken over de Waal. Volgens sommigen trekt de economie goed aan gelet op het aantal schepen dat, beladen en leeg, over de Waal voer. Het was druk op het water. De ezels worden kennelijk geverfd, getuige het verwijsbord. Ooievaars schromen niet om hoogspanningsmasten als voorbewerkte nestelplaatsen te beschouwen en te benutten. Kennelijk was er op sommige plekken langs de Waal al zoveel klei uitgegraven dat de steenfabrieken bij gebrek aan grondstof maar afgebroken zijn. Wat Rijkswaterstaat bewoog om de schoorsteen te sparen blijft een raadsel. Een voormalige directeurswoning stond er nog goed, maar wel leeg, bij. Een minibieb vroeg onderweg aandacht en kennelijk vond Jan er nog een zeer humoristisch boek, getuige zijn gelaatsuitdrukking. Jam was niet meer aan hem en de anderen besteed.

Het pad liep soms over particuliere gronden, waar er sobere maar effectieve bruggetjes gemaakt waren. In een fruitboomgaard werd volop gesnoeid. Je vraagt je af of er volgend jaar wel weer takken en fruit zullen zijn. Eén appel was kennelijk bij de oogst niet goed genoeg bevonden, want hij lag onaangeroerd op ons pad. Deze appel was dus waarschijnlijk wel ver van de boom gevallen.

In Hurwenen houden ze van fietsers, ze willen ze graag laten stoppen, onder meer bij De Gouden Molen, maar het taalgevoel is klaarblijkelijk te vroeg gestopt, zo lazen we op een mooi uitgevoerd bord. Overigens bieden de Hurwenenaren ooievaars een warm welkom op hun dak. Asielzoekers zijn, volgens de kranten, in de Bommelerwaard en in aanpalende gebieden tussen de rivieren wat minder snel onder dak te brengen. De lunch werd gebruikt aan het water, uitkijkend op het wat bezitterig aandoende bord van HSV De Flint. Maar men zorgt wel voor voldoende nachtrust van vissers, want nachtvissen is verboden.

Op een pad tussen twee waterlopen dat kleiig, soppig en zompig was zagen we nog wel een mooi voorbeeld van een inventieve ophaalbrug. Dat pad leidde ons naar een onverwachte plaats. Niet de plaats die zo bezongen wordt: klik hier, maar naar een buurtschap van Rossum die deze naam draagt. In Rossum zelf, bij de kerk, leiden de lantaarnpalen waarschijnlijk een te koud bestaan. Zorgzame inwoners hebben keurige sokken met twee open einden gebreid en om de palen geslagen. De dichtkunst van de lokale Horeca is geweldig, alleen is niet duidelijk welk rijmritme is gebruikt. Een uitstapje naar Sint Andries was om twee redenen interessant. We zagen een volop werkende sluis waarin schepen, met zand geladen, zowel stroomop- als stroomafwaarts voeren. De logistiek in Nederland kan dus nog wel wat verbeteren. De andere reden was het voormalige Fort Sint Andries. Dat fort is wel erg voormalig, een bord duidt ondubbelzinnig op de kwaliteit van de resten. We draaiden er dus maar om heen. En passant stonden we even stil bij een eerbetoon aan jonge Britse soldaten die ter plekke gesneuveld zijn in WO II.

Het was een mooie tocht, met dank aan de niet in persoon maar wel in dropvorm aanwezige Ton P. (De dropjes die Ton ons aanbood voor de trip naar Noord-Holland zijn nu definitief op. Ruud is ontheven van en gedechargeerd voor zijn bewaar- en uitdeelplicht.)

Volgende keer bij Hank.

Groeten,

Cor

Voor de foto’s: lees verder.