Lustrum 2

Bij het 10-jarig bestaan van de groep in 2004, gevierd op 24 november 2004, is een “Ballade van elf wandelaars” gemaakt en voorgedragen.
De tekst van de ballade is bewaard gebleven en wordt hier onder gepubliceerd, inclusief de originele, indertijd al toegevoegde plaatjes.

Voor de foto’s van het etentje ter viering van het 2e lustrum: lees verder.

Ballade van elf wandelaars

ballade1In Umbrië, in het jaar 1204. Daar lopen twee wandelaars. Vanmorgen vertrokken uit Spoleto. Nu komen zij in Assisi aan. Zij beiden noemen zich Ton en Toon. Genoemd naar de vriend van Franciscus.
Hun schoenen zijn sandalen waarin hun blote voeten. Hun pij is bruin, een wit koord, vreugde in hun gelaat. Ja, het zijn twee minderbroeders!
De grootste, Toon, zorgt voor de pijnbomen. Voor de kleinste, Ton, is de waterput zijn taak.
Maar, wat zij beiden almaar niet weten, wat trekt hen tot elkander aan? Ja, wij komen uit dezelfde streek, uit het noordwesten, uit Taxandria.

 

ballade3790 jaren later treffen TON en TOON elkaar wederom bij Assisi. Ton weet alles van de vogels die Franciscus zijn vrienden noemde. Toon ballade2heeft de drukkunst vervolmaakt en verkondigt daarmee Frans’ gedachten. En ja, beiden wonen in de Brabantse streken, en beiden hebben hun Clara gevonden. En zij spreken tot elkaar:

Pelgrims zijn wij gebleven zoals wij
vroeger broeders waren,
volgen wij thuis toch het Pelgrimspad!”

Broeder AD was ook een van de lopers van het eerste uur. Voordien bevoer hij wereldzeeën als kapitein en stuur. Van de grote vaart terug op Brabantse bodem zette hij zich in voor het vluchtelingenwerk. Helaas kan hij hier nu niet aanwezig zijn. Wij hopen van harte dat de operatie succesvol zal verlopen en wij wensen hem van harte beterschap.

Dolend door de dalen gaf Franciscus voor ’t gemak
broeder Logistiek de zorg voor proviand en onderdak.
Maar voor ons is broeder HANK de rusteloze regelaar.
Hij bouwt en sjouwt en krijgt het voor elkaar.
Jammerlijk werden Adam en Eva uit het paradijs verdreven.
Maar gelukkig brengt Hank ons ieder jaar terug in Elyseïsche velden, een midweek van sportief beleven.

ballade4PAUL hij is van het type rustige wandelaar. Zoals hij thuis zijn klokken maakt, met precisie en geduld. Helaas gooit zijn rug roet in het eten. Terwijl hij zo voortreffelijk koken kan. De wandelaars eten nu een  pannenkoek. En hijzelf draagt een mooie grote wandelhoed.

 

 

DINGEMAN loopt met zwaar gewicht. In zijn rugzak torst hij wel ballade5drie boeken. Om alles van de gakkende ganzen te weten en te zingen. Uit versleten schoenzolen verklaart hij ons karakter. Dingeman torst een tè zwaar gewicht. Dat dwingt hem tenslotte zijn eigen pad te vinden…

ballade6HERMAN voegt zich als zevende in de pelgrimsschare. Met atlas en kaart is hij vaak een koersbepalend loper. Zijn passie voor tijd, voor pauzes, geeft ritme, aan ons, zwervers. De gevolgen voor zijn schoenen zijn vroeger reeds uitvoerig vermeld en in koor bezongen.

ballade7GERARD is onze glaciale geologische geograaf die zich laaft aan Zen, yoga en andere mystieke bronnen. Zijn perfecte penningenbeheer bewijst dat het verhevene en aardse gelijk Yin en Yang bij hem leidt tot een perfecte balans.  

 

SIM, hij is wel de langste. Zijn lange benen houden nochtans ballade8de kortere niet bij, zeker niet die met een elektronische stappenteller. Wel is hij in Nijmegen geboren. Met een glaasje jenever in de voortuin, van het appelige merk Red Sentinel.

 

Broeder JAN  is ook een van de elf.
Ik ken hem goed, ik ben het zèlf.
Dapper stap ik mee over de hei en langs de akkers.
Genietend van de natuur en mijn wandelmakkers.
En bij de pick-nick, pik ik een snoepje mee.
Gulle gevers zijn het, ‘k ben heel tevree.

ballade9TON loopt sinds een jaar als laatste in de rij van trekkers mee. Het lijkt dat hij de natuur slechts ziet wanneer deze digitaal is vastgelegd. Analoog met woorden spelen en de wetenwewelwaarwelopenquiz verraden toch nog zijn zwerversverleden toen paden nog gevonden werden.

 

 

1994  24 november 2004    

ballade10

Voor de foto’s van het etentje op 24-11-2004: lees verder.