Afscheid Ton P 2016-03-30

Op 30 maart 2016 werd afscheid genomen van Ton Puthaar, in 1994 één van de oprichters van de wandelgroep en sedertdien onafgebroken lid tot 31-12-2015.

Met een fietstocht van ruim 36 km. langs alle adressen van de clubleden, waarbij een soort eetsafari werd gehouden, werd het afscheid van Ton luister bij gezet. Een afsluitende borrel vond plaats in een horecagelegenheid op de Parade in Den Bosch. Daarbij waren ook uitgenodigd en aanwezig oud-lopers en partners van lopers en oud-lopers.

Bij die gelegenheid werd Ton, als deelnemer met de langste staat van dienst in de groep, door de laatst toegetreden deelnemer Ruud van Rijn toegesproken.

De uitgeschreven tekst, voor een groot gedeelte in dichtvorm, staat hieronder. Ton kreeg ook een door Cor ten D. samengestelde DVD overhandigd, met daarop een presentatie van ca. 350 foto’s van Ton V uit de periode 2003-2015, ondersteund met fraaie muziek. De DVD is ook te bekijken op YouTube via de volgende link: https://youtu.be/D00K3LmiqRA.

’t Silveren Roshert

Beste Ton en Leida,

Ja Ton, daar zit je dan.

Er is de afgelopen periode enorm veel druk op mij uitgeoefend met het dringende verzoek of ik tijdens deze feestelijke bijeenkomst een paar woorden van dank zou willen uitspreken. En je weet dat ik normaal genomen liever stil en bescheiden op de achtergrond blijf, maar ja …..  uiteindelijk ben ik toch gezwicht voor dat dwingende verzoek en……  ik doe dat met veel plezier.

Alhoewel, Ton, ik zei zojuist “ feestelijke bijeenkomst”  maar dat is natuurlijk een verspreking. Er is niks te vieren vandaag, in tegendeel, er is alle reden om radeloos bedroefd te zijn want de aanleiding van deze borrel is de eigenlijke reden om ons verdriet te verdrinken (of liever gezegd verdringen). Poosje geleden heb je je teruggetrokken uit het clubje “’t Silveren Roshert”.  De wandelclub waarvoor jij vele jaren geleden de kiem hebt gelegd.

Dus Ton …. verwacht van mij vandaag geen lovende vriendelijke opwekkende woorden.  Nee….. nee … alleen droefenis alom. Ik heb mijn oor links en rechts te luisteren gelegd want ja …. Als jongste telg in deze wandelfamilie moet ik via het raadplegen van websitehistorie en opmerkingen van onze wandelvrienden een beeld vormen van alles wat jij zo allemaal hebt uitgespookt. En veel van die herinneringen zullen ongetwijfeld in de loop van vandaag weer even uit het geheugen zijn opgedist.

Om te zorgen dat alles wat ik nu ga zeggen een beetje tussen de oren blijft zitten heb ik het op rijm gezet. Dat onthoudt makkelijker.

Het zijn een stuk of veertien gedichten die op een bepaalde manier weer bij elkaar horen. Kleine korte miniatuurtjes, statements  die op een of andere wijze iets te maken hebben met wandelen,  maar natuurlijk ook met jou.

Eerst even iets algemeens over wandelen …. Iets over lopen. Om even warm te lopen. Zeg maar …… korte introductie.

Het heet

De loper

Reizen kun je met de trein of met de ondergrondse metro,
Met het cruiseschip, of het vliegtuig of een luxueuze  auto.
Die keuze is niet moeilijk zei de stoere krasse loper,
Ik ga wandelend  te voet want dat is veel goedkoper.

Tijdens lange tochten heb je ankers nodig om op terug te kunnen vallen en raad te kunnen vragen. Daar gaat het volgende rijmpje over.

Het heet

De loper ….. 2

Of je nu stoere Meindler wandelschoenen draagt
of alleen maar een comfortabele pantoffel.
De schutspatroon van wandelaars is niet St. Joris of Jacobus,
Nee … De enige echte is Christoffel

Nu komen we dichter in de buurt van waar het om gaat, over jou en onze club.

Het heet

De loper  ….  3

1994, Het was in de zomer op het eind van de vorige eeuw.
De zon was bloed heet … en er lag geen sneeuw,
Twee wandelaars, Ton en Toon, beiden met bonkige benen
Waren hun kuiten en spieren volop aan ‘t  trainen

In Italie ligt Umbrie en daarin ligt Assisi
En ’s zomers heeft men daar …. Een hele hoop klandizie.
Veelal pelgrims …. op zoek naar de heilige St. Franciscus.
Daarvoor riskeert men graag blessures aan de meniscus.

Ze gingen lopend van ’s-Hertogenbosch naar het zuiden
En hoorden de klokken van ‘t Franciscus-kerkje al luiden.
Daar in Assisi, aan ‘t eind van hun pelgrimage.
Daar ontdeden zij zich van hun rugzak-bagage.

Het doel was bereikt, wat wil je nog meer.
Maar ja …. Zo’n lange voetreis, die doe je maar één keer.
Leuker is het om wat vaker te stappen.
Om wat vaker ’s ochtends wat dauw te gaan trappen.

“Dat gaan we doen”  zei Ton tegen Toon, straks terug op ‘t honk gaan we ’t organiseren,
Dan vraag ik wat vrienden om hun kuiten te smeren.
En dan wandelen we om iedere 2 weken
Door de mooie natuur en wat andere streken.

Zo gezegd, zo gedaan en na iedere 14 dagen
Liepen ze in ganzenpas van Alkmaar naar Schagen.
Of van Bunnik naar Utrecht, of van Chaam naar Ravenstein
Of van Hilversum via Bergeijk naar het boeiende Alphen aan de Rijn.

Ook de bossen rond Mierlo, en Oeffelt en Lommel
werden verkend, zoals ook de Waal bij Zaltbommel.
Nu, 20 jaar verder, en dit is om te rijmen,
Zijn er voor onze club in Nederland qua streek geen geheimen.

En ‘t  groepje werd groter, althans voor zover dat kon,
Als apostelen sloten ze zich aan bij het kluppie van Ton,
De rij lopers zwol aan en vormde zich tot een 16-benige slang.
En ‘t groeide uit tot mooie vriendschappen, jarenlang.

Soms stapte iemand uit, dan weer kwam er iemand bij,
Degene die dan heen ging, kwam in de ere-galerij.
Zo bleef de groep een groep, met fans op de tribune.
Of fans die goedkeurend kijken vanaf boven, achter claire de lune.

En één keer per jaar gingen ze een hele week op tournee
van de vroege ochtend tot aan het late diner.
En tussendoor even schuilen in een plaatselijk café,
Voor een pint, of koffie of vlierbessenthee.

Zo leer je elkander als vrienden pas kennen.
Daar in de natuur tussen weiden en vennen,
Tussen vogels, hooglanders en addergebroed.
Zo’n mooie omgeving, dat doet je pas goed.

JA ….. en dan : De wandeling in tweeduizend vijftien, 16 september,
Althans voor zover ik me die datum nog remember.
Op ’t eind van die dag riep Ton gedecideerd,
Hier stop ik …. de groep was verbouwereerd.

Zittend op een boomstronk sprak hij tot zijn makkers,
Luister goed, mijn zeer gewaardeerde rakkers,
Mijn rug doet niet meer wat ik graag wil,
En voorwaar, da’s echt geen peulenschil.

Die lange tochten, da’s voor mij passé,
Alleen vanaf de zijlijn kijk ik voortaan nog mee.
Dus wens ik jullie nog veel mooie kilometers
Maar hang nu m’n schoenen aan hun gerafelde veters.

Laatst zag ik dat beest, zilverkleurig van tint,
Zilvergrijze haren wapperend in de wind,
Een roshert met 14 benen…..  kijk …… Daar is hij weer …………… daarginder
Nu zijn het helaas 2 benen minder.

Ton, bedankt voor je vriendschap en energie die je aan deze club hebt gegeven.  En ongetwijfeld zullen er regelmatig momenten zijn dat we elkaar treffen om te volgen hoe het gaat.

Namens alle benen, Ton en Leida, het ga jullie goed.