Dag allen, deze keer weer geheel compleet,

We startten bij Ruud die, vlak nadat Hank gearriveerd was, met door-de-suikerbroodjes-kleverige-vingers terug kwam van EMTÉ met warme driehoekige appelflappen. Het product dat plak veroorzaakte bleek waterig uitgelopen. Een gastheer en -vrouw tobben wat af bij de start van een wandelochtendje. Het verse gebak was heerlijk en gaf energie om af te reizen naar  –jawel- Duitsland.

Het startpunt voor 12,1 km (3,8 km gemiddeld) lag in Zyfflich, vlak bij Wyler, vlak naast Beek/Berg en Dal. Een fraaie tocht, met gedekte lucht en geleidelijk aan stijgende temperatuur. Vlak en geaccidenteerd terrein, trappen en meer trappen, maar ook dalen.

Om 11 uur stapten we aan en bezochten de plaatselijke kerk, die de oorlogsweeën te boven was gekomen. Ruud belde nog even om te melden dat de Snelle Jelles als gevolg van de eerder genoemde ellende thuis waren blijven liggen. Op weg naar Nederland werden we verrast door een melkautomaat en de gevolgen van drastisch knotten van bomen. Dit laatste eerst met de hand en vervolgens, wat verderop, door de natuur. Een grenspaal blijft altijd interessant. De natuur was grasgroen en fraai. Na de lunch maakten we een uitstapje om het geboortehuis van onze gastvrouw te bewonderen. Langs een kleine wijngaard bereikten we de boerderij annex logeerhuisjes-conferentieoord: de Holdeurn. Aan het wagenpark te zien moest er nog hard gewerkt worden aan de restauratie van het hoofdgebouw. Dit alles lag vlak bij “Ons Erf”. Om er te komen, dus ook om er weer weg te komen passeerden we een mini-Efteling. Niet iets om vrolijk van te worden.

Tijdens de afdaling naar Beek ontdekten we een teleurstellend iets. Gerard en Rietje hebben dit altijd voor ons verborgen gehouden. Om het uitzicht op glooiende heuvels te kunnen bewonderen beschikken zij over een bank. Hebben wij nooit van mogen genieten.

Beneden in het dorp liepen we tegen een waterkering aan. Jan had ons bij de startkoffie al verteld dat de Romeinen, toen zij daar gelegerd waren, aquaducten hadden aangelegd. De rudimenten daarvan zijn in het landschap terug te vinden. Deze cirkelvormige plaats deed daar aan denken.

De tweede rust op de Duits-Nederlandse grens benutten wij om Mondriaan nog eens in al zijn pracht te laten zien, bezeten door zijn eigenaar. In Zyfflich downtown troffen wij een heel bijzonder bord. Gelukkig hoefde er geen streepje te worden bijgezet. Dat het echt lente is blijkt uit het laatste plaatje!

Ton.

O, ja het route schema schijnt in de war te zijn gelopen. Volgende keer vertrekken jullie bij Jan, want ik ben er dan niet bij. Tijdens het instappen werd en passant het ophalen van de Bosschenaren geregeld. Ruud pikt Hank en Herman op.
Cor werkt de ANWB Elzas mogelijkheid voor een verblijf in de wandelweek uit. Met de platina kaart kunnen we de verlokkingen van dit aanbod niet weerstaan.

Voor de foto’s: lees verder.

Bron wandeling:
http://wandelroutes.maakjeroute.nl/wandelen.in/zyfflich/wandeling.html