Dag allen, ook de wandelende Hank en camperende Harry.

We starten bij Herman (dankzij de nieuwe piano van Jan, die wel meedronk, maar niet -liep) die de dag inluidde met een chocoladebol.

Het werd een zonovergoten dag – 100 % in contrast met de vorige wandeling – die leidde naar de beschaduwde bossen en paden rond de  Soesterduinen. Een tocht van 10,5 km (4.0 gemiddeld). Een route die met dit weer exact op maat gesneden was. Herman is bij de keuze ons welgezind geweest, zoals altijd overigens.

Mooie doorkijkjes, zandige duinen, bescheidener dan de Drunense, mooier dan de Rosmalense. Misschien een in de tijd wat achtergebleven gebied gelet op de hond en de bal. Een traject met veel informatie, de niet-classici leerden speelsgewijze dat het meervoud van pinetum pineta is, en dat naaldbomen 1, 2 of veel naalden hebben: de solo spar, de duo den en de legio lariks. Herman en Ton V struikelden over hun vroegere werkgever. De route werd doorkruist door betonnen paden, die de mieren de kop kostten. De tekst van het route boek gaf een intrigerende beschrijving “men/dier route”. Uit het paaltje blijkt dat het heel simpel was. Weer later blijkt de ANWB haar paddenstoelen met mijn nagenoeg juiste banknummer siert. Alleen nog niet aangepast aan de IBAN stijl. Cor vroeg zich af of in het monnikenbos zusters waren. Nee, zelfs niet in het witbeletterde landhuis, dat we later troffen. Ze hebben wel een PR-man in hun midden gelet op de hondenzorg, maar dat waren weer heel andere honden dan die welke we tijdens de uitlaatservice bij de pool ontmoetten.

Omdat Ton P iets uit het lood liep, hebben we de bossen rond de duinen nog een keer per auto doorkruist om via toch afgesloten paden Ton na de lunch op te kunnen pikken bij de bankrekeningpaal van de andere Ton.

Volgende keer treffen we elkaar bij Jan en de nieuwe…

Ton V

Voor de foto’s: lees verder.