Het beloofde een grijze en mogelijk natte dag te worden als we de weersverwachtingen voor 17 september zouden moeten geloven. Ruud, de gastheer van de dag, had al uit voorzorg een route gekozen met veel beschutting. Gewoon in de buurt, rond de IJzeren Man en via de Vughtse Heide nog even rond de Lunetten, in totaal 10 km. Ook de kersenvlaai droeg bij aan een positieve instelling om de wandeldag te beginnen. Het was tegelijk een tractatie ter gelegenheid van Ruuds recente verjaardag waarmee we hem uiteraard van harte feliciteren.
Zeg je Vught, dan kom je al snel in aanraking met het duistere verleden van Kamp Vught, nu Nationaal Monument Kamp Vught. Onze eerste stappen vanaf de parkeerplaats leidden langs de rails van het toenmalige spoorlijntje naar het Kamp. Lees hier alles over het spoorlijntje.
Hoewel de heide vrijwel uitgebloeid was biedt het toch altijd een verrassend mooi beeld. De roze waterlelies in een gracht rond één van de Lunetten deden ook hun best om mooi te zijn.
De route leidde ook langs het Nationaal Monument Kamp Vught zelf. Dan kan natuurlijk een plaatje van de beruchte wachttorens niet ontbreken. Evenmin kunnen we voorbij aan een blik op het gebouw waarin het crematorium was en de beruchte cel 115 waar het bunkerdrama zich afspeelde.
De grachten rond de lunetten bieden altijd wel een fraai doorzicht en kans op een mooi plaatje. Een roerloos staande reiger liet zich makkelijk vereeuwigen. Wij hadden geen tijd om te kijken of hij nog een prooi zou bemachtigen want de weg naar de IJzeren Man was nog lang. Het rondje rond de plas werd onderbroken door de lunch, gezeten op een soort bankje aan het water. En zoals gebruikelijk losten we tijdens de luch natuurlijk ook wel even een paar wereldproblemen en nationale problemen op. We waagden ons zelfs aan een vooruitblik op de komende parlementsverkiezingen.
Vlak voor de oversteek naar opnieuw de Vughtse Heide, op weg naar de parkeerplaats. bewonderden we nog even een massaal ogend stalen frame, opgetuigd met touwen, ladders, kettingbruggen en ander ongerief, klimbos geheten. Het schijnt dat mensen grif betalen om zich in een harnas te hijsen en allerlei duizelingwekkende fratsen uithalen onder het mom dat het leuk is en je er een kick van krijgt. Wij gunnen dat die mensen graag, maar ondervinden geen aandrang om het zelf te proberen.
Teruggekeerd op de parkeerplaats dankten we Ruud voor de koffie, de koeken en de route en de weergoden voor het feit dat het droog was gebleven. Het was weer een mooie dag.
Cor
Volgende keer start bij Cor.
Bron van de wandeling: Routiq.com/nl/route/5456784.
