Het was de dag na 11-11. Maar niemand van ons had er onder geleden of moest er van bijkomen, want dat feest hadden we, bleek na een snelle inventarisatie, aan ons voorbij laten gaan. Daarom gewoon uitgerust en helder aan de koffie en koeken bij Ton. Daarbij werd natuurlijk wel even de verkiezingsuitslag geëvalueerd, want Jacques heeft natuurlijk niet voor niets eindeloos lang op het stembureau gezeten. Zo deden we recht aan en waardeerden we zijn maatschappelijke inzet.

Voor het hoofdstuk van de dag togen we naar Oirschot. Aldaar parkeerden en startten we bij een overblijfsel uit verleden tijden, het Rijke Roomse Leven, inmiddels omgebouwd en uitgebreid tot een moderne zorginstelling en résidence, waar de uitbaters, volgens hun website ” zorgeloos zorgen en ontzorgen”. Dat goldt kennelijk niet voor de majestueuze boom op het voorplein die wat ledematen was kwijt geraakt.

Wij gingen zorgeloos vanuit onszelf op pad. Bij het passeren van een buurtschap Straten werd ons duidelijk gemaakt dat dit gehucht een bijzondere status heeft: beschermd dorpsgezicht. De Sint Antonius Kapel past daar naadloos in. Verder lopend werden we plotseling belaagd door een hoen dat uit de heg tevoorschijn schoot. Daarbij bleef het niet: er sprongen er daarna nog wat meer uit de heg. Omdat de openbare weg een slechte verblijfplaats is voor zulke fraaien hoenen (ze zijn zo mooi dat ze uitstijgen boven de kwalificatie “kip”) werden ze door Ruud met vaste hand, bijna vakbekwaam, naar een veiliger plek gedreven. 

Begunstigd door het fraaie weer genoten we van het mooie Meijerijse landschap, met vele doorkijkjes en prachtige herfstkleuren. We liepen door De Mortelen en het Landgoed Heerenbeek, onderdelen van Het Groene Woud. De rietpluimen wiegden zachtjes in de weinige wind, de fotograferende paardenliefhebber werd zelf ook gefotografeerd en de gepijnigde wilg wachtte met angst en beven op het volgende jaar waarin de rest van zijn takken ongetwijfeld ook gesnoeid zal worden.

We bezochten de mobiele supermarkt, De Bio Kar, maar deden geen boodschappen. Op het laatste deel van het traject troffen we de bomenplanters die we in het begin van de wandeling al wat verder weg hadden gezien. Eén van de noeste werkers vertelde dat ze in totaal 800 bomen moesten plaatsen om de buitenwegen van Oirschot weer een mooie aanblik te geven. Hij keek er vergenoegd bij want hij dacht natuurlijk aan de mooie omzet voor zijn bedrijf.

Moe maar voldaan kwamen we weer terug op het eindpunt. De teller stond toen op 10,5 km. 

Cor

Bron van de wandeling: knooppuntenwandeling via Routiq.com

Volgende keer starten we bij Toon.