2018-09-12 Hernen

Dag allen,

2018-09-12Hernen018We vertrokken na de gastvrije ontvangst bij Willeke en Ruud naar het Gelderse Hernen (of all places) voor 13,6 km (4,5 km  gemiddeld). Een bijzondere tocht in meerdere opzichten: o.a. regenkleding, soms even, maar toch.

De paarden brachten ons in verwarring en sommigen vroegen zich af er taalkundig een “u”- “o” wissel had plaatsgevonden, zoals ooit Guillaume Willem of omgekeerd werd. Nog meer verwarring: hoe kunnen vaste planten nu los verkocht worden? En nog meer: de kapel blijkt naar een molen te leiden.

Even dachten we dat dit oude dorp de moderne wereld omarmd had: in dakpannen geïntegreerde zonnepanelen. Bij nader inzien: glaspannen. Fraaie runderen lieten de koks onder ons watertanden. Rhenen bleek hier een dependance te hebben en op alles voorbereid om met hoog water, het bamboe af te kunnen voeren.

Even verderop was de conclusie dat we allemaal wel zo’n hark zouden willen hebben. De rode bessen deden ons aan TonP. denken, die deze altijd verzamelde, waarna we verlekkerd naar de Nederlandse wijn keken.

Is het nu wel of geen Trompe-l’oeil? We gingen er in ieder geval niet in zitten. We staken wel de brug over en liepen langs een wetering en veld waar we niet konden nalaten te denken aan wietplantages, te meer omdat we plastic jerrycans aan de oever hadden zien liggen.

Voor we bij het kasteel Hernen aankwamen werden we verblijd met zonnebloemen en na het kasteel met een drankje van Ruud. Wij aanvaardden dit op de vigilie van zijn verjaardag – binnen het octaaf van Willekes verjaardag – dankbaar. 

Op de volgende wandelwoensdag zijn we in Duitsland, dus komen we op de maandag daarvoor om 09.30 uur volgens traditie bij Hank om te starten. Zoals dankzij Cor inmiddels duidelijk is valt er heel veel te wandelen. Misschien is het dromerige Bonn een idee voor de stop tijdens de terugreis.

Ton 

Bron van de wandeling: Trage Tocht Bergharen

Foto’s 2018-09-12:

 

Geleend:

Hernen is een kerkdorp in de gemeente Wijchen, in de Nederlandse provincie Gelderland. Op 1 januari 2016 telde het dorp 860 inwoners. De zelfstandige gemeente Hernen werd op 1 januari 1818 opgeheven en bij de gemeente Bergharen gevoegd. De autosnelweg A50 loopt vlak langs het dorp. Het dorp heeft een bosrijke omgeving. Deze bossen liggen op oude rivierduinen van de rivier de Maas.

Kasteel Hernen en omgeving
In het dorpje Hernen, in het land van Maas en Waal, ligt kasteel Hernen. Anders dan veel andere Nederlandse kastelen is kasteel Hernen nooit verwoest of belegerd. Het is ook nooit ingrijpend verbouwd of gemoderniseerd. Daardoor krijg je in kasteel Hernen een goede indruk van hoe een middeleeuws kasteel er uitzag. Omgrachte middeleeuwse burcht met unieke overdekte weergangen. In de directe omgeving liggen mooie bossen en lanen, graslanden, oude rivierlopen en een molen.

Donjon
Waarschijnlijk is men met de bouw van kasteel Hernen begonnen rond 1350. Alart van Driel gaf toen opdracht om een vierkante donjon te bouwen. Een donjon is een versterkte woontoren. Later werd tegen de donjon een muur gebouwd van 2,5 meter dik. Deze werd zo gebouwd dat er een rechthoekige binnenplaats ontstond. Boven op de muren waren open gangen met werp- en schietgaten. Op deze weergangen stonden wachters om het kasteel te bewaken.

Trompe-l’oeil
is een schildertechniek die bedrieglijk realistisch aandoet. Het woord trompe-l’oeil is Frans en betekent letterlijk “bedrieg het oog”, ofwel gezichtsbedrog. 
Over het algemeen wordt het in stillevens toegepast maar ook in muurschilderingen om bijvoorbeeld de echte aanwezigheid van pilaren of standbeelden te suggereren. In plafondschilderingen kan met deze techniek gesuggereerd worden dat er bijvoorbeeld een koepel op de ruimte aanwezig is zoals bijvoorbeeld in de kerk van Sant’Ignazio te Rome.
Een specifieke vorm van de trompe-l’oeil is de anamorfose. 
Door het zeer nauwkeurig schilderen van de vormen en vooral de schaduwen van de voorwerpen wordt een sterke illusie bereikt. De belichting moet dan strikt overeenkomen met de belichting die van nature in de ruimte aanwezig is. Deze zeer bewerkelijke en kunstige vorm van schilderen kan worden gezien als een begerenswaardig ambacht, dat ook vrij kostbaar was.