Dag lopers en op vakantiegaande Jan en van vakantieterugkerende Toon,
Omdat Fiet anticipeerde op de vigilie van Koningsdag aten we oranje tompoezen bij de koffie. Het tevoren toezenden van 3 plaatjes over de tocht heeft veel voordelen gehad.
Het leverde 2 gedichten op die hieronder zijn weergegeven en Ton kon rustig de 3 uitgeprinte routes vergeten, hetgeen hij ook deed. Cor dacht dat het om de NS-route Houten-Castellum – Culemborg ging. Dat was ook zo. Hij had de tekst dus bij zich. Parkerend in Culemborg met de sprinter naar Houten-Castellum, waar de 17,9 km (4,3 km gemiddeld) lange tocht startte.
Zoals gezegd een wonderlijke start, maar ook een vreemd begin. Castellum: we wanen ons in Rome, zeker wanneer het Forum ons toeknikt, maar de verwarring stijgt wanneer we blijken in Den Haag te zijn en even later bij Staatsspoor rechts af moeten.
We bewonderden de ruim opgezette nieuwbouwwijk en constateerden dat het in een dergelijke Vinexwijk goed toeven is. De discussie bij de koffie over scholen werd onderstreept. We kwam in deze wijk keurig 3 scholen van 3 verschillende denominaties tegen. Ook moderne kunst blijkt in dit oude Rome te gedijen.
Na het steen verder langs prachtige bloesem op naar het verdronken bos en de gerestaureerde restanten van de Hollandse Waterlinie. Dat was ook weer bijzonder. Het water kan soms zeer hoog komen, denken we, de aardbeien staan op poten en om de een of andere reden worden de vissen extra beschermd. De beschermingswal voor de soldaten tegen vijandelijk vuur mag nu op eigen risico betreden worden. Voor hoogtevrees hebbende klimmers een terechte waarschuwing, zo heb ik ervaren. De beesten, die we ontmoetten, heb ik maar even bij elkaar gezet.
Vlakbij de Lek een wel heel bijzondere B&B. De graslanden met opstaphekjes op en af langs de Lek brachten ons tot slot in het schilderachtige plaatsje Culemborg, waar bij het station de auto ook nog stond.
Volgende keer bij Cor, die wij een fijne feestweek met zijn familie wensten.
Bron van de wandeling: NS-wandeling Waterlinie Culemborg
Mailwisseling voorafgaand aan de tocht.
Ruud aan Ton:
Soms staan er aan de waterkant,
wat stulpjes van kleurig vurenhout,
’s zomers is dat warm wonen,
maar ‘s-winters is ’t verrekte koud,
Ze zijn te zien in ’t plaatsje Houten,
een stad of dorpje aan de Lek.
En om in zo’n huisje te binnen te komen,wandel je gewoon langs ’t balkonhek.
De reis naar Houten is echter ver,
Dus eerst met de auto en dan met de trein.
En kijk ….. daar zit een zwartrijder in coupe 1. En volgens mij is dat Ruud van Rijn.
Ton aan Ruud:
Een uiteraard zeer passende reactie
van een gewaardeerd lid uit wandelfractie.
Ik had het kunnen weten en hoefde dus niet te hopen,
dat Ruud de fotoaanwijzingen zou laten lopen.
Woensdag treffen we elkaar, al zijn we maar met vieren,
kwaliteit voldoende om elkaar met verhalen te plezieren.