Dag allen,

Zonder Jan en zonder Ton gingen we deze keer op pad, met voor de tweede keer gast Frans. Het was het een dag die veel regen beloofde maar die uiteindelijk, op één moment na (waarover later meer), droog verliep. Het doel was Leenderstrijp, een klein dorp iets ten westen van Leende, voor een wandeling van 15,6 km door het Leenderbos en over de Groote Heide. 

Leenderstrijp houdt van versierde lantaarnpalen, zowel met bloemen als met (afgedankt) plastic. Maar ze houden toch ook maar mooi gezamenlijk een kruidenierswinkel in stand, voor de vergeten boodschappen en voor de ouderen. De coöperatie is hier nog springlevend. Net buiten het dorp ontwaarden we in de verte een kapel en molen. Voor de fotograaf van vandaag eigenlijk wat te ver weg, maar Ton maakte op 27-02-2017 daarvan wel enkele mooie foto’s vanuit een andere invalshoek. 

De onvermijdelijke paarden waren weer in ruime mate aanwezig. Ook Ruud vond het waard ze te vereeuwigen. Staatsbosbeheer waarschuwde ruimhartig voor de staat van de wegen in het Leenderbos. Toch mooi, van zo’n club. Dat de herfst onafwendbaar is zagen we niet alleen aan de vele plassen op onze route, maar ook aan de fraaie paddenstoelen. Voor Jan is de uitkijktoren nog even vastgelegd, net voordat we tussen een groep argwanend kijkende runderen door moesten laveren. Het bleef aan hun kant bij kijken en aan onze kant bij fotograferen. Vreedzame co-existentie. 

Zo ongeveer halverwege de tocht kwamen de torens van de Achelse Kluis boven de bomen uit. Op afstand legden we de toegangspoort vast, maar we bogen eerder af naar een mooie picknickplek aan de Belgische grens. Ton heeft eerder, op 10-05-2006 de Kluis al ruimhartig gefotografeerd. Na de verkwikking van de eerste lunchpauze werd de grens nog eens duidelijk geaccentueerd door een mooie grenspaal, nr. 177. Staande aan (voor de paal) en op (voor ons) het smalle pad riep dat direct associaties op met smokkelbendes in donkere nachten, zeker toen we nog wat kogelgaten in de paal ontdekten. Frans dacht nog even wat pakjes boter onder de bladeren te zien, zoals Cor noch een paar kraaienpoten meende te zien. Maar de kraaienpoten zaten in de boom en de boter was zwarte modder. Toch teleurstellend, denk je dat het een spannende tocht is, blijkt dat op die plek niet zo te zijn. Toch werd het later wel wat spannend toen de op zich goede routebeschrijving achterhaald bleek door recente en actuele activiteiten van Provincie, enkele Gemeenten en Waterschap: het laten meanderen van de Oude Strijper Aa. Het wandelpad was drastisch overhoop gegooid door grommende graafmachines, die een nieuw bedje hadden klaargemaakt voor wat eerder gewoon een sloot was. Maar uiteindelijk vonden we onze weg, hoewel we op enig moment een lid van onze groep dreigden te verliezen in een drijfzand-achtige massa. Een handreiking voorkwam erger.

Daarvoor hadden we al genoten van de weidsheid van de Groote (stille) Heide. Dat eindigde bij een ander soort grenspaal, ditmaal een paal die 2 Baronieën uit elkaar moest houden. Even daarna dreigde het te gaan regenen, maar Ruud trok tijdig zijn zo goed als nieuwe poncho aan. De rest wachtte nog even, en het waarom werd direct duidelijk. Ruud had zijn poncho even aan en het stopte met regenen. Goed gedaan, Ruud.

Volgende keer verzamelen bij Ton.

Cor

Bron van de wandeling: Trage Tocht Leenderstrijp. 

Foto’s 2020-10-07:

Achelse Kluis: lees verder.

Groote Heide: lees verder.

Leenderbos: lees verder.