Gegroet wandelaars, nog niet herstelde Jan en uitvaartbezoekende Ton,
Het was een mooie dag, vandaag. Zonnig, tot we thuis kwamen en Den Bosch en Rosmalen aantroffen in een deken van zich verdichtende mist. De koffie bij Jan werd de koffie bij Ton werd de koffie bij Hank. Schema’s blijken dus niet in beton gegoten. De flexibiliteit in onze groep is groot. (Overigens hebben de lopers van vandaag het schema voor 2020 van de conceptstatus naar daadwerkelijke planning verheven).
Hank had een knooppuntenwandeling gevonden (van 16 km die 15,8 km lang bleek te zijn) met als extra titel: Rijke Roomsche Leven Route. De afwisselende route begon duidelijk bij een voorbeeld van die Roomse vergangenheid: de dorpskerk St. Jans Onthoofding. Maar de andere beloofde kapellen bleken ofwel goed verborgen ofwel door ons over het hoofd gezien. We hebben ze namelijk niet gezien. Maar we geloven (sic) graag de beschrijving van de tocht en nemen zonder meer aan dat de kapellen “getuigen zijn van een sterke beleving van volksdevotie”.
Onze devotie ging meer uit naar de fraaie zon die de witte weilanden weer groen deed worden. Op een enkele schaduwplek was de rijp echter nog duidelijk aanwezig. De afwisselende tocht was op enkele plekken wat moeilijk beschreven maar met vereende krachten kwamen we toch iedere keer weer op het juiste, rechte pad uit.
De berenklauw heeft de hete zomer kennelijk niet overleefd. De waarschuwing was er, de berenklauw echter niet. Of Loon op Zand in de toekomst Groningen achterna gaat is ons niet duidelijk geworden. De gaswinning is in Loon op Zand nog volop gaande. De gaswinnaar wil zelfs meer, lees verder. In ieder geval vieren ze in Loon op Zand alvast het 750 jaar bestaan (dat hebben ze dan vast binnen, want je weet het maar nooit met al dat gas): lees verder.
Onderweg werden we uitgenodigd om een knuffelpartij weg te geven. Hero en Juna stonden daarvoor klaar. Toon oefende alvast voor Marjo. Licht verbaasd dachten we op enig moment in Drenthe te zijn. Het liep tegen etenstijd, dus waarschijnlijk was het een hallucinatie vanwege honger. Maar het was geen inelkaargevallen hunebed, het bleek de winkelvoorraad van een tegel- en stenenhandel. Een omweg stuurde ons onder een wildviaduct door dat opgefleurd was met twee soorten kunst: graffiti en “echte” kunst. Aan de overkant gekomen werd de tocht vervolgd langs bos en hei. Het bos werd bewerkt door een groep vrijwilligers maar vanwege de privacy zijn die niet op de foto gezet. Want het is toch erg tijdrovend om van iedereen schriftelijke instemming te krijgen voor internetpublicatie van een foto.
Het eenzame kleine en jonge boompje dat krampachtig probeerde zijn weinige bladeren vast te houden verdiende wel om vereeuwigd te worden op een kiekje.
Onderweg was er nog enige financiële discussie over spelling. We liepen over een straat die Finantiën wordt genoemd terwijl in de beschrijving van de tocht werd gesproken over Financiën. In de Grondwet van 1798 (Staatsregeling voor het Bataafsche Volk) staat een hoofdstuk Titel …: Van de Financiën. In de Grondwet van 1801 staat een Titel….: Van de Finantiën. In korte tijd veranderde de spelling dus. Tegenwoordig hebben we het (na de indringende invloed van de Napoleontische bezetting) weer over Financiën. Maar de innemelijke taak van dat Departement is niet veranderd. De verzoeken om betaling zitten nog steeds in blauwe enveloppen en zijn niet te vermijden.
Het was een mooie tocht, mede door de afwisseling en de prachtige zon. Dank Hank.
Volgende keer bij Jan (als alles meezit), daarna een keertje niet en dan bij Ton in d’n hof, de Espenhof. En vervolgens weer op schema.
Cor
