2020-02-26 Milheeze

Dag allen,

2020-02-26Milheeze004We waren er allemaal, deze keer te gast bij Cor voor een tocht van 14,6 km. Op naar Milheeze. Dankzij Ruud hebben we de gehele tocht droog en soms zonnig kunnen afleggen. Wachtend op de tankende Ruud zaten we op de startplaats in de stromende regen, maar in de auto. Ruud arriveerde, het werd droog totdat we aan het einde van de dag in soms weer stromende regen huiswaarts reden.
Wat Nederheide betekende werd duidelijk aan het einde van de tocht. We zagen voor het eerst in 2020 sneeuw. Sneeuw beschenen door de zon, stralend tussen de bomen en in het open veld. Maar de sneeuw moest vechten om zijn vlok boven water te houden.

We ontmoeten wilde dieren(?): paarden en runderen. We stonden stil bij het gevaar van de runderen en ontwikkelden theorieën over de vraag: Hoe om te gaan met de hoorns. De reminiscenties aan de onzichtbare draisine van de vorige wandeling gaven de oplossing: armen spreiden, de uit elkaar staande horens pakken en je bent veilig. We kregen helaas geen tijd deze theorie uit te proberen, want de loslopende dieren hadden de ingang naar hun echte weidegebied weer gevonden. Wellicht dropen zij af door onze oplossing.
Voor wij de ontbaste boom troffen om de lunch te veraangenamen stonden wij voor een knuppelpad. (Niet voor de eerste keer, want ook op 06-12-2017 liepen we op dat pad, maar dan in omgekeerde richting. Klik hier voor de foto’s. Toevoeging webmaster.) Een goed moment om de er-overheen-lopende-knuppels te digitaliseren. Dat gebeurde wel in tweevoud, maar het kon ook ineen.

Dat het pad lang en bochtig was kon dankzij het rode jack van Toon zichtbaar worden. Na de pauze herkenden wij tot teleurstelling van Cor niet, dat boven de trap, een plek was waar we eerder gestaan hadden. Terwijl we toch vijfmaal eerder in dit gebied gestruind hadden. (23-11-2005, 20-12-2006, 02-12-2009, 08-07-2015, 06-12-2017)
Aan het eind van deze fraaie tocht, soms over lange kaarsrechte, modderige en vaak zompige paden met rechte hoeken, passeerden we een idyllisch ven.

Bij het einde van de tocht was het niet afgelopen, Cor wilde het laatste jaar vòòr zijn 4e kwartaal onderstrepen in het verblijf met de naam van het bord bij de start. De onattente fotograaf vergat dit vast te leggen.

Cor: Proost, bedankt, een gezond jaar

TonV

Dienstmededeling:
Volgende keer start bij Toon om 08:52:30 uur!!
Wim Kan zei het al: “Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?

Bron van de wandeling: KlikPrintenWandel.nl: Naar de Oude Bakelsedijk

Foto’s 2020-02-26:

GELEEND:

DE RIPS is een ontginningsdorp in de gemeente Gemert-Bakel in de provincie Noord-Brabant. Deze plaats had 1.165 inwoners op 4 oktober 2019.
De geschiedenis van de bewoning in de omgeving gaat ver terug, aangezien er voorwerpen uit de Tjongercultuur werden gevonden.
In 1326 gaf Hertog Jan III van Brabant de gemeenterechten over de Bakelse Peel uit aan de omliggende gemeenschappen. De palen die de grenzen tussen de aan de verschillende gemeenten toegewezen gebieden moesten aangeven waren van hout, vergingen of werden soms verplaatst. Dit alles gaf aanleiding tot conflicten zodat uiteindelijk in 1544 de grens opnieuw werd vastgesteld door Keizer Karel V. Toen is onder meer ook de Ripse Paal opgericht, en op een kaart uit 1669 staat deze aangegeven. Het dorp is hier indirect naar genoemd.
Tussen 1880 en 1920 werd een groot deel van de heide door de gemeente verkocht aan kapitaalbezitters uit andere delen van het land. Deze lieten het, meestal door de Heidemij, ontginnen, waarbij vooral veel bos werd aangeplant. De natuurgebieden de Stippelberg en Beestenveld komen hieruit voort.
Zo werd in 1871 400 ha op de Stippelberg gekocht door de Helmondse industrieel Cornelis Carp, en in 1874 kocht een zekere Huyskes nog eens 402 ha en stichtte daarop in 1875 een boerderij die De Rips heette. Deze is naar de vroegere grenspaal genoemd.

De STIPPELBERG is een uitgestrekt bosgebied te midden van uitgestrekte, zeer intensief benutte landbouwgebieden. Het wordt dan ook wel omschreven als een beboste oase in de maïswoestijn.
In dit typische ontginningsbos, dat pas sinds 1993 in bezit is van Vereniging Natuurmonumenten, wordt het karakter nog sterk bepaald door Grove den en Amerikaanse eik. Daarnaast zien we diverse soorten Spar, Lariks, Berk en Beuk. Bijzonder is een laan die omzoomd is met hoge levensbomen. Vereniging Natuurmonumenten tracht de variatie te vergroten door het aandeel van de Amerikaanse eik terug te dringen en de ontwikkeling naar natuurlijk bos te bevorderen. Ook tracht men natte plekken terug te brengen en de scherpe en kaarsrechte overgangen tussen het bos en de grootschalige landbouwgebieden in de omgeving te verzachten. Verder breidt men het oppervlakte van restanten heide uit.
Enkele jaren geleden is een omvangrijk project voor verdrogingsbestrijding uitgevoerd waarvoor vele waterlopen ondieper werden gemaakt.
De Stippelberg wordt in tweeën gedeeld door de Ripseweg die Milheeze met De Rips verbindt. Daarlangs ligt de boswachterswoning. Iets verder naar het oosten ligt, op een meer verscholen plaats, het eigenlijke landgoed in de vorm van een hoeve met een paar stukken weidegrond, en rhododendronbeplantingen. Merkwaardig is dat dit gedeelte -vanwege de ligging aan de hoge zijde van de breuk van Milheeze- vochtiger, vruchtbaarder en meer gevarieerd is qua begroeiing dan de rest van het gebied.

Een KNUPPELPAD (ook houtpad, knuppeldam, knuppelbrug, knuppelweg, veenweg, paaltjesweg) is een houten pad dat is aangelegd door een moerasachtig terrein, of kwetsbare natuur, zodat dit zonder problemen kan worden overgestoken.
Knuppelwegen waren al bekend bij de Romeinen en bij Glastonbury in Engeland is een knuppelweg uit 4000 v.Chr. gevonden. Zulke wegen bestaan, in tegenstelling tot vlonderpaden, uit aan elkaar, dwars op het pad gelegde dunne boomstammen, palen, dikke boomtakken of soms houten balken. Teruggevonden, vóór de middeleeuwen aangelegde paden hebben meestal een fundering van zwaardere liggers in de lengte van het pad. Moderne paden zijn meer vrij van de ondergrond geconstrueerd.
De benaming van het pad is vaak regiogebonden. In De Peel in Brabant wordt gesproken van knuppelpaden en in de veengebieden van Drenthe van knuppelbruggen of veenwegen.