Dag lopers en afwezige Jan,

We waren te gast bij Toon, die zijn route, die door de regenval op 1 juli in het water was gevallen, heeft geüpdatet. Voor we op pad gingen namen we enkele ingrijpende besluiten: Onze extra wandeldag, die de wandelweek gaat compenseren, wordt uitgezet door Ruud, die ook de culinaire afsluiting gaat regelen. Dat is iets anders dan verzorgen. Na de tocht hebben we tijd en ruimte om ons opgefrist aan tafel te kunnen zetten. We horen nog!

Op naar Engelen, gemeente  ’s-Hertogenbosch. Het Engelermeer blijkt bereikbaar via Vlijmen. Een 13,1 km lange tocht, een droge tocht, onder gedekte lucht, die tijdens de lunch ruimte bood aan de zon.

Na het kruipdoorhek, bij de zeer uitgestrekte parkeerplaats, werden we begeleid door eenden. Na het asfaltgladdeaanlooppad stonden we aarzelend voor een haast ondoordringbaar oerwoud. We waanden ons in een ver continent. De dichte begroeiing deed ons terugdeinzen, manmoedig duwden we de enorme stekels terug. We passeerden omgewaaide bomen, maar kwamen geleidelijk op meer begaanbare paden. Nu werden we belaagd door gehoornde dieren, waarna het volgende gevaar dreigde: de golfbaan. Overigens bleek later dat er ook heel tere tedere beesten bestaan. In, om, bij, rond de golfbaan is een nieuwe stadswijk. Toon had ons tijdens de koffie verteld over het concept van de architect: een taart met gevarieerde gebakjes er omheen. We doorkruisten het gebied en bewonderden de speelsheid en variatie. In het zicht van de Hedelse brug: een uitstapje naar Bokhoven, een middeleeuws contrast met de kastelen. In dit dorpje werd heel zichtbaar wat “Openbare Bibliotheek” betekent. Aan de Maas dronken we de door Toon voorgestelde koffie, die door Ruud als vigilie op zijn verjaardag werd verrekend.  Een in dank aanvaarde versnapering.

Vanaf de dijk doken we weer de kastelenwijk in. Duidelijk zichtbaar werd hoe elke architect zijn eigen invulling heeft gegeven aan de kastelen. We lunchten in de zon op betonblokken en constateerden op de terugweg dat de gehoornde beesten zich niet alleen verplaatst hadden, maar dat zij ook schaapmoedige pogingen deden met hun hoorns bomen te verzetten.

Ton 

Dienstmedelingen:

• We starten op de extra wandeldag in Cromvoirt.
• Ruud informeert ons over de afsluiting.
• Jan meldt dit weekend aan Ruud of hij wel of niet van de partij zal zijn.

Bron van de wandeling: KlikPrintenWandel.nl: Kastelenroute De Haverleij

Foto’s 2020-09-09:

[Show slideshow]

Het Engelermeer

Het Engelermeer is een recreatieplas en recreatiegebied ten noordwesten van ‘s-Hertogenbosch, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De plas is genoemd naar het plaatsje Engelen, dat ten oosten van het Engelermeer aan de Dieze ligt. Het grootste deel van het gebied, dat in totaal 428 hectare beslaat, wordt beheerd door de gemeente ‘s-Hertogenbosch. Het is vooral bestemd voor meer intensieve recreatie. Een 58 hectare groot deel aan de noordoostzijde van de plas heeft als bestemming natuurgebied en valt onder de verantwoordelijkheid van Staatsbosbeheer. Aan het Engelermeer is sinds 1993 een officieel naaktstrand.

De plas is waarschijnlijk een restant van een oude stroomgeul van de Maas van vóór de 13e eeuw. Voor het uitgraven van de Bergsche Maas in het begin van de 20e eeuw, werd bij hoge waterstanden van de Maas het systeem van de Beerse Maas gebruikt om het overtollige water via de Beerse Overlaat af te laten vloeien. Dat stroomde dan vanaf Grave naar ‘s-Hertogenbosch en belemmerde de afvoer van het water van de Aa en de Dommel. Dit laatste water stroomde dan de Vughtse Gement in, deels naar het westen ten noorden van de Drunense Duinen in de richting van Waalwijk en het Oude Maasje, deels echter in noordoostelijke richting voorlangs de keerdijk van Vlijmen naar Bokhoven, waar een overlaat het water alsnog in de Maas kon doen stromen. Een deel van de stroomgeul van die laatste route bleef permanent met water gevuld en heette het Engelermeer.

Na de Tweede Wereldoorlog werd de plas gebruikt voor uitgebreide zandwinning, daardoor vergroot en uiteindelijk ingericht als recreatieplas, met uitzondering van het ondiepe noordelijk gedeelte dat een natuurgebied werd. Al vlak na de zandwinning werd het Engelermeer geliefd bij windsurfers, een sport die destijds nog in de kinderschoenen stond. Verdere zandwinning heeft tot circa 2012 geleid tot een vergroting van de plas tot meer dan 100 ha.

De Haverleij

De Haverleij is een nieuwbouwwijk van 181 ha in de Nederlandse provincie Noord-Brabant, op een locatie ten noordwesten van ‘s-Hertogenbosch, tussen Engelen en Bokhoven. Het stedenbouwkundig ontwerp is van Sjoerd Soeters en Paul van Beek. In augustus 2000 is begonnen met de bouw. De woonwijk kan 2.500 tot 3.000 inwoners huisvesten en bevat nieuwe natuur.

De Haverleij is geen woningbouwproject zoals veel Vinex-wijken uit dezelfde bouwperiode. Dit gebied heeft een structuur en invulling gekregen waarbij gezocht is naar een specifieke andere verhouding tussen stad en land. Er is bos gemaakt, een golfterrein en een park. Het wonen is ondergebracht in 10 verschillende bouwblokken verspreid op het land. Bij het concept is uitgegaan van een landgoed. Bij de vormgeving van het wonen is uitgegaan van het begrip ‘castle air’ en deels ook van het principe van een vestingstad.

Het grootste object is het Slot Haverleij dat een klein dorpje vormt, gelegen bij de schutsluis van het Diezekanaal. Hier omheen zijn in de open polder negen “kastelen” geplaatst, in de vorm van een appartement rond een binnenplaats, omgeven door een “gracht”. Voor elk “kasteel” is een aparte architect aangetrokken; in meer of mindere mate zijn typische middeleeuwse elementen in de architectuur aanwezig, zoals ophaalbruggen, torentjes en kantelen. Ook is er een golfbaan op het terrein aanwezig, waarbij de kasteelbewoners uitkijken op het golfterrein.

Bokhoven

Bokhoven is een dorpje aan de Maas met 280 inwoners, eens een zelfstandig graafschap en nu een van de kernen van de gemeente ‘s-Hertogenbosch, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De gemeente ‘s-Hertogenbosch rekent Bokhoven tot stadsdeel Engelen.

Archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat er bij Bokhoven voor het eerst van bewoning sprake was in de 12e eeuw. Bokhoven onttrok zich aan de ambities van zowel de graven van Holland, als de hertogen van Brabant en Gelre. In diezelfde tijd werd er een kasteel gebouwd, vermoedelijk door Jan Oem van Arkel. Hoewel de heerlijkheid Bokhoven geen gebied van de Bourgondiërs was, koos in 1498 de toenmalige heer, Jan van der Aa, toch partij voor de Habsburgers tegen zijn eigen neef, Karel van Gelre. De Geldersen sloegen hard terug en verwoestten datzelfde jaar nog het hele dorp.

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog was de baronie Bokhoven neutraal gebied. Na het Beleg van ‘s-Hertogenbosch in 1629 werd het een katholieke enclave binnen Staats-Brabant, waar de uitoefening van de katholieke godsdienst werd onderdrukt. In Staats-Brabant was het niet mogelijk om de katholieke erediensten te houden, maar in Bokhoven bleef de mogelijkheid om de katholieke eredienst uit te oefenen, wat ervoor zorgde dat de katholieken uit ‘s-Hertogenbosch het kerkje als grenskerk gingen benutten, wat financieel zeer voordelig bleek voor het graafschap.