Dag allen,
Na de start aan de Espenhof reden we voor een tocht van 11,8 km naar Heusden, niet aan de Maas, maar naar het kerkdorp behorende bij Asten, het klokkenstadje.
De heenreis reden we in de regen en de terugweg leverde aan het eind van de rit een zonnig traject op. Tijdens de tocht zelf bleef het nagenoeg droog, de zon liet zich zelfs af en toe zien.
Daar waar het landschap open was waren de verharde wegen en paden voorzien van bomenrijen, die beschutting boden. Verder liepen we vaak over bospaden, heel smalle soms, en langs bosranden naast akkers. Heel afwisselend.
Goed te zien was dat de herfst nu echt zijn intrede heeft gedaan. Het regende dus niet , maar donker was het wel. We doorkruisten ook een golfterrein, dat fraaie doorkijkjes bood, passeerden het Gedenkbos van Asten en een insectenhotel, Cor koesterde het paard en tot slot van dit beesten-hoofdstuk zagen we dat de vader zijn zoon leerde hoe het moest.
Het licht glooiende landschap vertoonde toch een groot verval, zo zagen we.
Gelet op de foto zou je vermoeden dat de routebeschrijving van Kikprintenwandel.nl niet zo duidelijk was. Het tegendeel was waar.
Deze tocht kende 2 beslismomenten: het ongebaande pad vermijden in ruil voor asfalt en de route inkorten. We kozen, met voorbij zien aan geluiden als “doorgaans kies ik voor het gemakkelijkste”, voor het ongebaande en voor de lange route. Ongebaand leidde over modderige glibberige hellende paden langs mangroves en smalle plankbruggetjes. Zie ook de ingevoegde foto’s van Harry.
Het met de schoenen wegglijden in een “diepe” poel deed ons denken aan een tekst van Wim Kan, tijdens een Oudejaarsconference (zie bij Geleend). Tot slot werden we beloond met een prachtige zwaan.
We aten brood op een bankje en leerden alles over marketing, communicatie en ethisch handelen.
Het eind van de tocht gaf verwarring: hadden wij altijd gedacht dat je voor HSV naar Hamburg moest, maar het blijkt onder handbereik te liggen: een fraaie visvijver met tal van afritten voor rolstoelrijders en rustbanken voor vissers.
Het slot bleef als het begin!!
Bij het startpunt was er ook een drinkerij, waar we na de wandeling neerstreken om de verjaardag van Ton te onderstrepen.
Volgende keer: Start bij Hank (Cor zorgt voor route).
Ton
GELEEND:
Heusden is een kleine kern in de gemeente Asten, Heusden heeft meer inwoners (ca. 2.500) dan Ommel, een andere kern in de gemeente. Men hanteert ook wel de benaming Asten-Heusden en onder inwoners wordt er vaak gesproken over Heuze.
Heusden was al in de middeleeuwen een gehucht, dat zich in de loop van de eeuwen opsplitste in de Voorste-, Middelste- en Achterste Heusden, en Behelp. Later groeide het gehucht uit tot een heide-ontginningsdorp. De bewoners besloten een coöperatieve winkel op te richten, waarvan de baten zouden worden gebruikt voor de bouw van een school en kerk. In 1918 kwam er een school, in 1920 werd een pastoor benoemd, terwijl in 1921 ook de zelfstandige parochiekerk gereed kwam.
Gedenkbos Asten: In Asten-Heusden ligt een prachtig bos in wording: het Gedenkbos. Dicht bij de Groote Peel en het glooiende landschap van golfbaan ’t Woold zijn nu bijna 300 bomen geplant. De bomen zijn een herinnering aan iemand die dierbaar is: de geboorte van een kind, een vriendschap, een overleden familielid. Soms staan er bomen omdat iemand een bedrijf is gestart. Het Gedenkbos geeft je emoties een plek, zowel verdrietige als vreugdevolle. Het is een bos waar je graag naar terugkeert om herinneringen op te halen.
Daarnaast kun je in de omgeving verschillende wandelroutes starten. Om bepaalde landschapselementen te versterken, worden in het bos niet zomaar alle soorten bomen geplant. Je hebt de keuze tussen inlandse bomen zoals een eik, een berk, een wilg, een els of een esdoorn. Bij de boom kan een gedenkplaatje worden geplaatst.
Wim Kan:
“Minister Kruisinga (Verkeer en Waterstaat) verklaarde: De Noordzee is schoon, als ik er niet verder dan tot mijn kruis in ga.”
“Waarzeggers hebben voorspeld dat er dit jaar een groot staatsman zal sterven. Gelukkig kan dat niet in Nederland zijn.”